Kleinhandel in papier, vodden en metalen
In 2014 was er in de Pont in Tilburg een expositie van de Amerikaanse fotograaf Philip Lorca DiCorcia. Daar waren ook de portretten te zien van zijn wereldberoemde serie ‘Heads’ waarin hij een moment vastlegde uit het alledaagse leven van nietsvermoedende voorbijgangers. Na het zien van deze foto’s ga je anders over straat, je kijkt met andere ogen naar voorbijgangers. Omdat een hoofd kan intrigeren. In Cuijk zou Lorca DiCorcia ongetwijfeld zijn lens op Toon Snoeren gericht hebben. Een markante kop die niet zou mistaan in de serie Heads.
Toon Snoeren, ooit tijdelijk ambtenaar van de Burgerlijke Stand in het toneelstuk 'Dorp in onrust', stapte iedere morgen - weer of geen weer – op zijn bakfiets, op pad voor zijn handel. Toon verdiende een goede boterham aan de handel in oud papier, lompen en oud ijzer. Toon had zijn vaste adresjes, fabrieken en garages en particulieren. Toon: "ik ken Cuijk en Cuijk kent mij". De opbrengst noemde Toon "een klein traktementje".
Antonus Snoeren kwam uit een gezin van 14 kinderen. Geboren in de 'Kets' (Kaatsheuvel) op Maria Hemelvaart, noemde hij zich een Mariakindje. Het gezin was groot genoeg om een voetbalelftal te formeren. We waren allemaal goede voetballers en met vader onder de lat konden we een geducht elftal in het veld brengen. Toon zelf heeft nog bij het tweede van Willem II gespeeld! Dat was dan ook een van de weinig prettige herinneringen aan zijn jeugd. Toen pa Snoeren werkloos werd verviel het gezin in armoede. De kinderen moesten twee maal daags naar een nabij gelegen zusterklooster om eten te halen. Om 12 uur een emmer warm eten (wortelenstamp of zuurkool) en om 5 uur brood.
Toezichthouder vuilstort.
In het najaar van 1939 werd Toon soldaat. Hij was in Tilburg toen de Duitsers binnenvielen. Hij is in Tilburg gebleven en gehuwd. Na de oorlog ging Toon ijs verkopen voor een Italiaan. De stek was ideaal, vlakbij de dierentuin en een middelbare school. "Ook een goede boterham", maar toen aan de openbare ijsverkoop vestigings- en andere eisen gesteld werden was het feest voorbij. Via Moergestel belande Toon in Cuijk waar hij eerst in café de Nieuwe Meet (het vroegere Maashotel) en later aan de Zandberg woonde. Op de Zandberg zat Toon dichtbij de gemeentelijke plantsoenendienst. Toen daar de post toezichthouder op de vuilnisbelt vakant raakte was Toon er als de kippen bij. Ruim 8 jaar is Toon directeur van de vuilnisbelt geweest (nu wijkpark Heeswijkse Kampen!). "De leukste jaren van mijn leven" volgens Toon, "ik heb daar heel Cuijk leren kennen". Gesprekjes over het weer en JVC. Nooit over de politiek, Toon besefte maar al te goed dat als je iedereen te vriend wil houden je twee onderwerpen moet vermijden, geloof en politiek.
Toon Snoeren en Dina Weijers van
Cafe De Bond.
"Als Dina Weijers kwam bracht ze altijd een flesje bier voor me mee". Daar kon Toon haar nog diezelfde avond voor bedanken. Iedere avond klokslag half negen meldde Toon zich namelijk bij cafe de Bond van Dina. Voor zijn grote hobby, kaarten met een potje pils erbij. Hoe eenvoudig kan het leven zijn.